#LyX 2.3 created this file. For more info see http://www.lyx.org/ \lyxformat 544 \begin_document \begin_header \save_transient_properties true \origin unavailable \textclass book \begin_preamble \usepackage{tikz} \end_preamble \use_default_options true \maintain_unincluded_children false \language spanish \language_package default \inputencoding auto \fontencoding global \font_roman "default" "default" \font_sans "default" "default" \font_typewriter "default" "default" \font_math "auto" "auto" \font_default_family default \use_non_tex_fonts false \font_sc false \font_osf false \font_sf_scale 100 100 \font_tt_scale 100 100 \use_microtype false \use_dash_ligatures true \graphics default \default_output_format default \output_sync 0 \bibtex_command default \index_command default \paperfontsize default \spacing single \use_hyperref false \papersize default \use_geometry false \use_package amsmath 1 \use_package amssymb 1 \use_package cancel 1 \use_package esint 1 \use_package mathdots 1 \use_package mathtools 1 \use_package mhchem 1 \use_package stackrel 1 \use_package stmaryrd 1 \use_package undertilde 1 \cite_engine basic \cite_engine_type default \biblio_style plain \use_bibtopic false \use_indices false \paperorientation portrait \suppress_date false \justification true \use_refstyle 1 \use_minted 0 \index Index \shortcut idx \color #008000 \end_index \secnumdepth 3 \tocdepth 3 \paragraph_separation indent \paragraph_indentation default \is_math_indent 0 \math_numbering_side default \quotes_style french \dynamic_quotes 0 \papercolumns 1 \papersides 1 \paperpagestyle default \tracking_changes false \output_changes false \html_math_output 0 \html_css_as_file 0 \html_be_strict false \end_header \begin_body \begin_layout Standard Fijado un referencial ortonormal en un plano afín euclídeo, llamamos \series bold cónica \series default al conjunto de puntos \begin_inset Formula $(x,y)$ \end_inset con ecuación \begin_inset Formula \[ ax^{2}+2bxy+cy^{2}+2ex+2fy+d=0 \] \end_inset donde al menos uno de los valores \begin_inset Formula $a$ \end_inset , \begin_inset Formula $b$ \end_inset o \begin_inset Formula $c$ \end_inset no es nulo. Distintas ecuaciones de este tipo pueden definir la misma cónica, como múltiplos de esta por \begin_inset Formula $\lambda\neq0$ \end_inset , o las que dan lugar a la cónica vacía. Esta ecuación se puede expresar como \begin_inset Formula \[ \left(\begin{array}{ccc} x & y & 1\end{array}\right)\left(\begin{array}{cc|c} a & b & e\\ b & c & f\\ \hline e & f & d \end{array}\right)\left(\begin{array}{c} x\\ y\\ 1 \end{array}\right)=0 \] \end_inset \end_layout \begin_layout Standard Llamamos \series bold matriz \series default ( \series bold proyectiva \series default ) \series bold de la cónica \series default a \begin_inset Formula \[ \overline{A}=\left(\begin{array}{ccc} a & b & e\\ b & c & f\\ e & f & d \end{array}\right) \] \end_inset y \series bold matriz principal de la cónica \series default a \begin_inset Formula \[ A=\left(\begin{array}{cc} a & b\\ b & c \end{array}\right) \] \end_inset \end_layout \begin_layout Standard Sean \begin_inset Formula \begin{align*} \overline{A} & =\left(\begin{array}{c|c} A & B\\ \hline B^{t} & d \end{array}\right) & B & =\left(\begin{array}{c} e\\ f \end{array}\right) & X & =\left(\begin{array}{c} x\\ y \end{array}\right) & \overline{X} & =\left(\begin{array}{c} X\\ \hline 1 \end{array}\right) \end{align*} \end_inset podemos expresar la ecuación como \begin_inset Formula $\overline{X}^{t}\overline{A}\overline{X}=0$ \end_inset o como \begin_inset Formula $X^{t}AX+2B^{t}X+d=0$ \end_inset . \end_layout \begin_layout Standard \begin_inset Newpage pagebreak \end_inset \end_layout \begin_layout Section Forma reducida \end_layout \begin_layout Standard \begin_inset ERT status open \begin_layout Plain Layout \backslash sremember{GAE} \end_layout \end_inset \end_layout \begin_layout Standard Para cambiar coordenadas entre dos referenciales \begin_inset Formula $\Re=(O,{\cal B})$ \end_inset y \begin_inset Formula $\Re'=(O',{\cal B}')$ \end_inset de \begin_inset Formula ${\cal E}$ \end_inset , si llamamos \begin_inset Formula $X_{0}\coloneqq [O]_{\Re'}=[\overrightarrow{O'O}]_{{\cal B}'}$ \end_inset y \begin_inset Formula $M\coloneqq M_{{\cal B}'{\cal B}}$ \end_inset , se tiene que: \begin_inset Formula \[ \text{[...]}X'=\text{[...]}=X_{0}+MX \] \end_inset \end_layout \begin_layout Standard \begin_inset ERT status open \begin_layout Plain Layout \backslash eremember \end_layout \end_inset \end_layout \begin_layout Standard Podemos emplear la expresión matricial equivalente: \begin_inset Formula \[ \left(\begin{array}{c} X'\\ \hline 1 \end{array}\right)=\left(\begin{array}{c|c} M & X_{0}\\ \hline 0 & 1 \end{array}\right)\left(\begin{array}{c} X\\ \hline 1 \end{array}\right) \] \end_inset \end_layout \begin_layout Standard \begin_inset ERT status open \begin_layout Plain Layout \backslash sremember{AlgL} \end_layout \end_inset \end_layout \begin_layout Standard Los vectores propios de \begin_inset Formula $f$ \end_inset asociados a \begin_inset Formula $\lambda$ \end_inset son todos los vectores no nulos de \begin_inset Formula $\text{Nuc}(f-\lambda Id)$ \end_inset . Así, \begin_inset Formula $V_{\lambda}=\text{Nuc}(f-\lambda Id)=\{v\in V\mid (f-\lambda Id)(v)=0\}=\{v\in V\mid f(v)=\lambda v\}$ \end_inset es el \series bold subespacio propio \series default o \series bold característico \series default correspondiente al valor propio \begin_inset Formula $\lambda$ \end_inset . Así, \begin_inset Formula $\lambda\in K$ \end_inset es un valor propio de \begin_inset Formula $f$ \end_inset si y sólo si \begin_inset Formula $\det(f-\lambda Id)=0$ \end_inset . [...] \end_layout \begin_layout Standard \begin_inset Formula $P_{f}(x)\coloneqq \det(xId-f)$ \end_inset es el \series bold polinomio característico \series default de \series bold \begin_inset Formula $f$ \end_inset \series default , y \begin_inset Formula $P_{A}(x)\coloneqq \det(xI_{n}-A)$ \end_inset es el polinomio característico de \begin_inset Formula $A$ \end_inset . Podemos comprobar que \begin_inset Formula \[ P_{A}(x)=x^{n}-\text{tr}(A)x^{n-1}+\dots+(-1)^{n}\det(A) \] \end_inset \end_layout \begin_layout Standard \series bold Teorema de diagonalización: \series default \begin_inset Formula $f$ \end_inset es diagonalizable si y sólo si \begin_inset Formula \[ P_{f}(x)=(x-\lambda_{1})^{d_{1}}\cdots(x-\lambda_{r})^{d_{r}} \] \end_inset con \begin_inset Formula $\lambda_{1},\dots,\lambda_{r}\in K$ \end_inset distintos dos a dos, y \begin_inset Formula $d_{i}=\dim(\text{Nuc}(\lambda_{i}Id-f))$ \end_inset . [...] \end_layout \begin_layout Standard Así, para diagonalizar una matriz \begin_inset Formula $A\in M_{n}(K)$ \end_inset en matrices \begin_inset Formula $A=M_{{\cal CB}}DM_{{\cal BC}}$ \end_inset , con \begin_inset Formula $D$ \end_inset diagonal, obtenemos su polinomio característico, hallamos sus raíces, que serán los autovalores de \begin_inset Formula $A$ \end_inset . Si la suma de sus multiplicidades da \begin_inset Formula $n$ \end_inset , resolvemos cada ecuación \begin_inset Formula $(\lambda Id-f)X=0$ \end_inset para obtener las bases de los subespacios propios, cuya dimensión debería coincidir con la multiplicidad del autovalor si \begin_inset Formula $A$ \end_inset es diagonalizable. Entonces añadimos cada raíz en \begin_inset Formula $D$ \end_inset tantas veces como sea su multiplicidad y razonamos que los vectores correspondi entes de la base \begin_inset Formula ${\cal B}$ \end_inset , y por tanto las correspondientes columnas de \begin_inset Formula $M_{{\cal CB}}$ \end_inset , son los de la base de dicho subespacio propio. \end_layout \begin_layout Standard \begin_inset ERT status open \begin_layout Plain Layout \backslash eremember \end_layout \end_inset \end_layout \begin_layout Standard Sea \begin_inset Formula $A\in M_{2}(\mathbb{R})$ \end_inset simétrica, existe una matriz ortogonal \begin_inset Formula $Q$ \end_inset de determinante 1 tal que \begin_inset Formula $Q^{t}AQ$ \end_inset es diagonal. \series bold Demostración: \series default \begin_inset Formula \[ A=\left(\begin{array}{cc} a & b\\ b & c \end{array}\right)\implies P_{A}(x)=\left|\begin{array}{cc} a-x & b\\ b & c-x \end{array}\right|=x^{2}-(a+c)x+(ac-b^{2}) \] \end_inset y el discriminante de \begin_inset Formula $P_{A}(x)=0$ \end_inset , \begin_inset Formula $(a-c)^{2}+4b^{2}$ \end_inset , es siempre mayor que 0 salvo que \begin_inset Formula $A$ \end_inset ya sea diagonal con \begin_inset Formula $a=c$ \end_inset , pero entonces \begin_inset Formula $A$ \end_inset tiene dos valores propios distintos y por tanto diagonaliza. Si \begin_inset Formula $u$ \end_inset y \begin_inset Formula $v$ \end_inset son vectores propios de valores propios respectivos \begin_inset Formula $\alpha\neq\beta$ \end_inset , entonces \begin_inset Formula $\alpha(u\cdot v)=(\alpha u)\cdot v=f_{A}(u)\cdot v=(Au)^{t}v=u^{t}A^{t}v=u^{t}Av=u\cdot f_{A}(v)=u\cdot\beta v=\beta(u\cdot v)$ \end_inset , luego \begin_inset Formula $(\alpha-\beta)(u\cdot v)=0$ \end_inset y como \begin_inset Formula $\alpha\neq\beta$ \end_inset se tiene \begin_inset Formula $u\bot v$ \end_inset , luego la base en que diagonaliza \begin_inset Formula $A$ \end_inset se puede escoger ortonormal. Finalmente, si \begin_inset Formula $Q$ \end_inset es la matriz cuyas columnas son estos vectores propios y su determinante es \begin_inset Formula $-1$ \end_inset , podemos cambiar el signo de una de las columnas para que el determinante sea 1. \end_layout \begin_layout Standard Con esto podemos hacer dos reducciones a cualquier cónica \begin_inset Formula ${\cal G}$ \end_inset y encontrar un referencial ortonormal en que esta tenga ecuación reducida. \end_layout \begin_layout Standard Para la primera reducción, sea \begin_inset Formula \[ \overline{A}=\left(\begin{array}{c|c} A & B\\ \hline B^{t} & d \end{array}\right) \] \end_inset la matriz de \begin_inset Formula ${\cal G}$ \end_inset en un referencial ortonormal \begin_inset Formula $\Re$ \end_inset y \begin_inset Formula $Q$ \end_inset una matriz ortogonal con \begin_inset Formula $|Q|=1$ \end_inset tal que \begin_inset Formula $Q^{t}AQ=Q^{-1}AQ$ \end_inset sea diagonal. Entonces, si consideramos el referencial \begin_inset Formula $\Re'$ \end_inset tal que \end_layout \begin_layout Standard \begin_inset Formula \begin{eqnarray*} \left(\begin{array}{c} X\\ \hline 1 \end{array}\right)=N\left(\begin{array}{c} X'\\ \hline 1 \end{array}\right) & \text{con} & N:=\left(\begin{array}{c|c} Q & 0\\ \hline 0 & 1 \end{array}\right) \end{eqnarray*} \end_inset la ecuación de \begin_inset Formula ${\cal G}$ \end_inset queda como \begin_inset Formula \[ \left(N\left(\begin{array}{c} X'\\ \hline 1 \end{array}\right)\right)^{t}\overline{A}N\left(\begin{array}{c} X'\\ \hline 1 \end{array}\right)=\left(\begin{array}{c|c} X'^{t} & 1\end{array}\right)N^{t}\overline{A}N\left(\begin{array}{c} X'\\ \hline 1 \end{array}\right)=0 \] \end_inset y la matriz de \begin_inset Formula ${\cal G}$ \end_inset en \begin_inset Formula $\Re'$ \end_inset es \begin_inset Formula \[ \left(\begin{array}{c|c} A' & B'\\ \hline B'^{t} & d' \end{array}\right)=N^{t}\overline{A}N=\left(\begin{array}{c|c} Q^{t} & 0\\ \hline 0 & 1 \end{array}\right)\left(\begin{array}{c|c} A & B\\ \hline B^{t} & d \end{array}\right)\left(\begin{array}{c|c} Q & 0\\ \hline 0 & 1 \end{array}\right)=\left(\begin{array}{c|c} Q^{t}AQ & Q^{t}B\\ \hline B^{t}Q & d \end{array}\right) \] \end_inset luego \begin_inset Formula $A'=Q^{t}AQ$ \end_inset , \begin_inset Formula $B'=Q^{t}B$ \end_inset y \begin_inset Formula $d'=d$ \end_inset y el término \begin_inset Formula $xy$ \end_inset se anula en la ecuación de \begin_inset Formula ${\cal G}$ \end_inset , lo que nos deja con \begin_inset Formula \[ \lambda_{1}x'^{2}+\lambda_{2}y'^{2}+2mx'+2ny'+d=0 \] \end_inset \end_layout \begin_layout Standard Este cambio es solo vectorial, pues no modifica el origen de coordenadas, y como \begin_inset Formula $|Q|=1$ \end_inset , se trata de un giro. Para la segunda reducción, sea \begin_inset Formula $\delta\coloneqq \lambda_{1}\lambda_{2}$ \end_inset : \end_layout \begin_layout Itemize Si \begin_inset Formula $\delta>0$ \end_inset , podemos suponer \begin_inset Formula $\lambda_{1},\lambda_{2}>0$ \end_inset (de lo contrario cambiamos de signo la ecuación), y completando cuadrados tenemos que \begin_inset Formula $\lambda_{1}x'^{2}+2mx'=\lambda_{1}(x'+\frac{m}{\lambda_{1}})^{2}-\frac{m^{2}}{\lambda_{1}}$ \end_inset y \begin_inset Formula $\lambda_{2}y'^{2}+2ny=\lambda_{2}(y+\frac{n}{\lambda_{2}})^{2}-\frac{n^{2}}{\lambda_{2}}$ \end_inset . Nos queda entonces \begin_inset Formula $\lambda_{1}(x'+\frac{m}{\lambda_{1}})^{2}+\lambda_{2}(y'+\frac{n}{\lambda_{2}})^{2}-\frac{m^{2}}{\lambda_{1}}-\frac{n^{2}}{\lambda_{2}}+d=0$ \end_inset y, haciendo la traslación de vector \begin_inset Formula $(\frac{m}{\lambda_{1}},\frac{n}{\lambda_{2}})$ \end_inset , nos queda \begin_inset Formula $\lambda_{1}x''^{2}+\lambda_{2}y''^{2}=q$ \end_inset , lo que nos deja con una cónica de \series bold tipo elíptico \series default . Si \begin_inset Formula $q>0$ \end_inset es una \series bold elipse real \series default , si \begin_inset Formula $q=0$ \end_inset es un \series bold punto \series default y si \begin_inset Formula $q<0$ \end_inset es una \series bold elipse imaginaria \series default . \end_layout \begin_layout Itemize Si \begin_inset Formula $\delta<0$ \end_inset , por el mismo procedimiento llegamos a que \begin_inset Formula $\lambda_{1}x''^{2}+\lambda_{2}y''^{2}=:q$ \end_inset y, como \begin_inset Formula $\lambda_{1}$ \end_inset y \begin_inset Formula $\lambda_{2}$ \end_inset tienen signos opuestos, la ecuación es de \series bold tipo hiperbólico \series default . Si \begin_inset Formula $q=0$ \end_inset tenemos un \series bold par de rectas que se cortan \series default , dadas por \begin_inset Formula $y''=\pm\sqrt{-\frac{\lambda_{1}}{\lambda_{2}}}x''$ \end_inset ; de lo contrario es una \series bold hipérbola \series default . \end_layout \begin_layout Itemize Si \begin_inset Formula $\delta=0$ \end_inset , podemos suponer \begin_inset Formula $\lambda_{1}=0$ \end_inset y \begin_inset Formula $\lambda_{2}\neq0$ \end_inset (no pueden ser ambos 0 porque entonces sería \begin_inset Formula $A=0$ \end_inset ). Nos queda entonces que \begin_inset Formula $\lambda_{2}y'^{2}+2mx'+2ny'+d=0$ \end_inset y, completando cuadrados, que \begin_inset Formula $\lambda_{2}(y'+\frac{n}{\lambda_{2}})^{2}-\frac{n^{2}}{\lambda_{2}}+2mx'+d=0$ \end_inset , una ecuación de \series bold tipo parabólico \series default . Si \begin_inset Formula $m\neq0$ \end_inset podemos escribir la ecuación como \begin_inset Formula $\lambda_{2}(y'+\frac{n}{\lambda_{2}})^{2}+2m(x'-\frac{n^{2}}{2m\lambda_{2}}+\frac{d}{2m})=0$ \end_inset , y la traslación de vector \begin_inset Formula $(\frac{d}{2m}-\frac{n^{2}}{2m\lambda_{2}},\frac{n}{\lambda_{2}})$ \end_inset nos lleva la ecuación a \begin_inset Formula $\lambda_{2}y''^{2}+2mx''=0$ \end_inset , y tenemos una parábola. Si \begin_inset Formula $m=0$ \end_inset , nos queda \begin_inset Formula $\lambda_{2}(y'+\frac{n}{\lambda_{2}})^{2}-\frac{n^{2}}{\lambda_{2}}+d=0$ \end_inset y la traslación de vector \begin_inset Formula $(0,\frac{n}{\lambda_{2}})$ \end_inset nos lleva la ecuación a \begin_inset Formula $\lambda_{2}y''^{2}=q$ \end_inset , con lo que tenemos \series bold dos rectas paralelas \series default si \begin_inset Formula $\frac{q}{\lambda_{2}}>0$ \end_inset , una \series bold recta doble \series default si \begin_inset Formula $q=0$ \end_inset o \series bold dos rectas paralelas imaginarias \series default si \begin_inset Formula $\frac{q}{\lambda_{2}}<0$ \end_inset . \end_layout \begin_layout Standard Nótese que la ecuación reducida obtenida no es exactamente como las que vimos en el tema anterior para las cónicas no degeneradas. Para obtener estas dividiríamos entre \begin_inset Formula $q$ \end_inset para \begin_inset Formula $\delta\neq0$ \end_inset o entre \begin_inset Formula $\lambda_{2}$ \end_inset para \begin_inset Formula $\delta=0$ \end_inset , intercambiaríamos coordenadas si fuera necesario (negando una de las dos para que el cambio sea ortonormal) y, para el caso de la parábola, la giraríamo s \begin_inset Formula $\unit[180]{\mathring{}}$ \end_inset en su caso. \end_layout \begin_layout Section Invariantes métricos \end_layout \begin_layout Standard Dada una cónica con matriz proyectiva \begin_inset Formula $\overline{A}$ \end_inset y matriz principal \begin_inset Formula $A$ \end_inset , las cantidades \begin_inset Formula $\Delta\coloneqq |\overline{A}|$ \end_inset , \begin_inset Formula $\delta\coloneqq |A|$ \end_inset y \begin_inset Formula $s\coloneqq \text{tr}(A)$ \end_inset , llamadas \series bold invariantes métricos de la cónica \series default , se mantienen invariantes al cambiar a otro referencial ortonormal. \series bold Demostración: \series default Consideremos el cambio de referencial dado por \begin_inset Formula \begin{eqnarray*} \left(\begin{array}{c} X\\ \hline 1 \end{array}\right)=N\left(\begin{array}{c} X'\\ \hline 1 \end{array}\right) & \text{con} & N:=\left(\begin{array}{c|c} Q & R\\ \hline 0 & 1 \end{array}\right) \end{eqnarray*} \end_inset con \begin_inset Formula $Q$ \end_inset ortogonal. Entonces la matriz de la cónica en la nueva referencia es \begin_inset Formula $N^{t}\overline{A}N$ \end_inset y la matriz principal es \begin_inset Formula $Q^{t}AQ$ \end_inset , y como \begin_inset Formula $|N|=|Q|$ \end_inset y \begin_inset Formula $Q^{t}=Q^{-1}$ \end_inset , se tiene \begin_inset Formula $|N^{t}\overline{A}N|=|Q^{t}\overline{A}Q|=|\overline{A}|$ \end_inset , \begin_inset Formula $|Q^{t}AQ|=|A|$ \end_inset y \begin_inset Formula $\text{tr}(Q^{t}AQ)=\text{tr}(A)$ \end_inset . \end_layout \begin_layout Standard \align center \begin_inset Tabular \begin_inset Text \begin_layout Plain Layout \end_layout \end_inset \begin_inset Text \begin_layout Plain Layout \begin_inset Formula $\Delta\neq0$ \end_inset : No degenerada \end_layout \end_inset \begin_inset Text \begin_layout Plain Layout \begin_inset Formula $\Delta=0$ \end_inset : Degenerada \end_layout \end_inset \begin_inset Text \begin_layout Plain Layout \begin_inset Formula $\delta>0$ \end_inset : Ecuación elíptica \end_layout \end_inset \begin_inset Text \begin_layout Plain Layout Elipse, imaginaria si \begin_inset Formula $s\Delta>0$ \end_inset o real si \begin_inset Formula $s\Delta<0$ \end_inset . \end_layout \end_inset \begin_inset Text \begin_layout Plain Layout Punto \end_layout \end_inset \begin_inset Text \begin_layout Plain Layout \begin_inset Formula $\delta<0$ \end_inset : Ecuación hiperbólica \end_layout \end_inset \begin_inset Text \begin_layout Plain Layout Hipérbola \end_layout \end_inset \begin_inset Text \begin_layout Plain Layout Dos rectas secantes \end_layout \end_inset \begin_inset Text \begin_layout Plain Layout \begin_inset Formula $\delta=0$ \end_inset : Ecuación parabólica \end_layout \end_inset \begin_inset Text \begin_layout Plain Layout Parábola \end_layout \end_inset \begin_inset Text \begin_layout Plain Layout Recta doble, o dos rectas paralelas reales o imaginarias \end_layout \end_inset \end_inset \end_layout \begin_layout Standard Además, si \begin_inset Formula $\delta\neq0$ \end_inset , la ecuación reducida es \begin_inset Formula $\lambda_{1}x^{2}+\lambda_{2}y^{2}=-\frac{\Delta}{\delta}$ \end_inset , mientras que si \begin_inset Formula $\delta=0$ \end_inset y \begin_inset Formula $\Delta\neq0$ \end_inset la ecuación reducida es \begin_inset Formula $y^{2}+2\sqrt{-\frac{\Delta}{s^{3}}}x=0$ \end_inset . \end_layout \begin_layout Standard \series bold Demostración: \series default Consideremos \begin_inset Formula $\delta\neq0$ \end_inset . Entonces tenemos una cónica de tipo elíptica o hiperbólica que tras la doble reducción es \begin_inset Formula $\lambda_{1}x^{2}+\lambda_{2}y^{2}=q$ \end_inset , con lo que \begin_inset Formula \[ \Delta=\left|\begin{array}{ccc} \lambda_{1} & & 0\\ & \lambda_{2}\\ 0 & & -q \end{array}\right|=-\lambda_{1}\lambda_{2}q=-\delta q \] \end_inset y entonces \begin_inset Formula $q=-\frac{\Delta}{\delta}$ \end_inset . Así, si \begin_inset Formula $\Delta=0$ \end_inset entonces \begin_inset Formula $q=0$ \end_inset y estamos en un caso degenerado, mientras que si \begin_inset Formula $\Delta\neq0$ \end_inset estamos en el correspondiente caso no degenerado. Si \begin_inset Formula $\delta=0$ \end_inset , tras la primera reducción y suponiendo \begin_inset Formula $\lambda_{1}=0$ \end_inset tendríamos \begin_inset Formula \[ \Delta=\left|\begin{array}{ccc} 0 & 0 & m\\ 0 & \lambda_{2} & n\\ m & n & d \end{array}\right|=-m^{2}\lambda_{2} \] \end_inset Así, si \begin_inset Formula $\Delta=0$ \end_inset tenemos \begin_inset Formula $m=0$ \end_inset y estamos en un caso degenerado, mientras que si \begin_inset Formula $\Delta\neq0$ \end_inset entonces \begin_inset Formula $m^{2}\neq0$ \end_inset y la ecuación se reduce a \begin_inset Formula $\lambda_{2}y^{2}+2mx=0$ \end_inset , es decir, \begin_inset Formula $y^{2}+2\frac{m}{\lambda_{2}}x=0$ \end_inset , y la ecuación se debe a que \begin_inset Formula $\frac{m}{\lambda_{2}}=\frac{1}{\lambda_{2}}\sqrt{-\frac{\Delta}{\lambda_{2}}}=\sqrt{-\frac{\Delta}{\lambda_{2}^{3}}}=\sqrt{-\frac{\Delta}{s^{3}}}$ \end_inset . \end_layout \begin_layout Section Elementos geométricos \end_layout \begin_layout Standard Una cónica es \series bold centrada \series default si \begin_inset Formula $\delta\neq0$ \end_inset , y llamamos \series bold centro de simetría \series default de una cónica a todo punto \begin_inset Formula $(x_{0},y_{0})$ \end_inset tal que la traslación dada por \begin_inset Formula $x'=x-x_{0}$ \end_inset e \begin_inset Formula $y'=y-y_{0}$ \end_inset elimina los términos en \begin_inset Formula $x$ \end_inset e \begin_inset Formula $y$ \end_inset de la ecuación. Una cónica centrada tiene un único centro de simetría que es la solución del sistema \begin_inset Formula \[ AX=-B \] \end_inset \end_layout \begin_layout Standard \series bold Demostración: \series default Si escribimos la traslación como \begin_inset Formula \begin{eqnarray*} \left(\begin{array}{c} X\\ \hline 1 \end{array}\right)=N\left(\begin{array}{c} X'\\ \hline 1 \end{array}\right) & N=\left(\begin{array}{c|c} I & X_{0}\\ \hline 0 & 1 \end{array}\right) & X_{0}=\left(\begin{array}{c} x_{0}\\ y_{0} \end{array}\right) \end{eqnarray*} \end_inset la matriz de la cónica tras la traslación es \begin_inset Formula \[ N^{t}\overline{A}N=\left(\begin{array}{c|c} * & AX_{0}+B\\ \hline * & * \end{array}\right) \] \end_inset luego debe ser \begin_inset Formula $AX_{0}+B=0$ \end_inset y por tanto \begin_inset Formula $AX=-B$ \end_inset , sistema que tiene solución única porque \begin_inset Formula $|A|\neq0$ \end_inset . \end_layout \begin_layout Standard Llamamos \series bold ejes \series default de una cónica a los del referencial ortonormal en que la cónica tiene ecuación reducida. Las direcciones de los ejes son los subespacios propios de \begin_inset Formula $A$ \end_inset . \series bold Demostración: \series default Las direcciones de los ejes tras la doble reducción son \begin_inset Formula $<(1,0)>$ \end_inset y \begin_inset Formula $<(0,1)>$ \end_inset y multiplicando por la matriz de cambio de base \begin_inset Formula $Q$ \end_inset , cuyas columnas son los vectores propios de \begin_inset Formula $A$ \end_inset , obtenemos los ejes en el referencial actual. \end_layout \begin_layout Standard Dada una elipse real o hipérbola \begin_inset Formula ${\cal G}$ \end_inset de matriz \begin_inset Formula $\overline{A}$ \end_inset , si \begin_inset Formula $\lambda_{1}$ \end_inset y \begin_inset Formula $\lambda_{2}$ \end_inset son los valores propios de \begin_inset Formula $A$ \end_inset , los semiejes principal y secundario de la cónica son \begin_inset Formula $\{a,b\}=\left\{ \sqrt{\left|\frac{\Delta}{\delta\lambda_{1}}\right|},\sqrt{\left|\frac{\Delta}{\delta\lambda_{1}}\right|}\right\} $ \end_inset . \series bold Demostración: \series default Llevamos \begin_inset Formula ${\cal G}$ \end_inset a un referencial ortonormal donde \begin_inset Formula ${\cal G}\equiv\lambda_{1}x^{2}+\lambda_{2}y^{2}=q$ \end_inset con \begin_inset Formula $q\neq0$ \end_inset . Entonces \begin_inset Formula $\frac{x^{2}}{\frac{q}{\lambda_{1}}}+\frac{y^{2}}{\frac{q}{\lambda_{2}}}=1$ \end_inset , luego \begin_inset Formula $\{a,b\}=\left\{ \sqrt{\left|\frac{q}{\lambda_{1}}\right|},\sqrt{\left|\frac{q}{\lambda_{2}}\right|}\right\} $ \end_inset , pero \begin_inset Formula $q=-\frac{\Delta}{\delta}$ \end_inset , de donde se deduce la ecuación. \end_layout \begin_layout Standard El eje de una parábola tiene por dirección el subespacio de vectores propios correspondiente al valor propio nulo. Para hallar el vértice, si el eje tiene pendiente \begin_inset Formula $k$ \end_inset , lo más fácil es derivar implícitamente \begin_inset Formula $y$ \end_inset en función de \begin_inset Formula $x$ \end_inset y buscar un punto de la parábola en el que esta valga \begin_inset Formula $-\frac{1}{k}$ \end_inset . \begin_inset Foot status open \begin_layout Plain Layout La validez de este procedimiento se desprende del teorema de la función implícita, estudiado en FVV3. \end_layout \end_inset \end_layout \end_body \end_document